Psychologische hulpverlening bij het PELS instituut is gericht op het herstel of het voorkomen van verergering van een psychische aandoening of stoornis (of psychiatrische aandoening). De methodes die gebruikt worden voldoen aan de stand van de wetenschap en praktijk.
Overzicht van psychologische interventies bij het PELS instituut
Algemeen (mogelijk bij meer stoornissen)
- Cognitieve gedragstherapie (CGT)
- Problem solving therapie (PST)
- Interpersoonlijke therapie (IPT)
- Kortdurende psychodynamische psychotherapie
- Motiverende gespreksvoering (MGV)
- Cue-exposure behandeling
- Gedragstherapeutische relatietherapie
- Groepspsychotherapie
- Exposure in vivo
- Psychologische paniekmanagement
- Cognitieve herstructurering
- Systeemtherapie
Specifiek (bij een bepaalde stoornis)
- Eye movement desensitization and reprocessing (EMDR): post traumatisch stresssyndroom (PTSS)
- Mindfulness based cognitieve gedragstherapie (MBCT): recidiverende depressie
- Relaxatietherapie: gegeneraliseerde angststoornis
Uitgangspunt voor de zorg vormt de zorgvraag van de patiƫnt. De zorgvraag wordt geformuleerd met vijf criteria: (vermoeden van) een DSM-stoornis*, ernst van de problematiek, risico, complexiteit en beloop en vier producten van zorg: kort, middel, intensief en chronisch. In de basis GGZ worden mensen behandeld met lichte tot ernstige problematiek, met een laag-matig risico en enkelvoudig beeld met lage complexiteit.
De behandeltrajecten kunnen uit meerdere behandelcomponenten bestaan, inclusief intake en diagnostiek.
Voorwaarden over verwijzing nemen zorgverzekeraars op in hun polis. In de polis is veelal opgenomen dat er een verwijzing van de huisarts of bedrijfsarts moet plaatsvinden. De begeleiding bij het PELS instituut vindt plaats door een hoofdbehandelaar (BIG-geregisteerde zorgverlener; psychiater, GZ-psycholoog of psychotherapeut) en medebehandelaars (psychologen).
*De DSM is een classificatiesysteem voor psychische aandoeningen. DSM staat voor Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Het doel van de DSM is om onderlinge vergelijking van (groepen) patiĆ«nten mogelijk te maken door ondubbelzinnige definities op te stellen waaraan iemand moet voldoen om in een bepaalde groep te vallen. De DSM was noodzakelijk geworden om een einde te maken aan de grote internationale spraakverwarring in de literatuur over psychische aandoeningen. Termen als ‘depressie’ of ‘psychose’ werden door verschillende auteurs heel anders ingevuld en waren vaak ook nationaal gekleurd.De DSM doet vooral uitspraak over de belemmering in het dagelijks functioneren (persoonlijk, relationeel, sociaal, beroepsmatig).